De wet op de collectieve schuldenregeling trad reeds in werking op 1 januari 1999 en stelt zich tot doel om de financiële toestand van de schuldenaar te herstellen door hem in staat te stellen in de mate van het mogelijke zijn schulden te betalen en tegelijkertijd te waarborgen dat hijzelf en zijn gezin en menswaardig leven kunnen leiden. Aangezien deze regeling ook voordelen biedt voor de schuldeiser tracht de wetgever een evenwicht te zoeken tussen de belangen van de schuldenaar en zijn gezin en de schuldeisers.
Het iniatiefrecht om over te gaan tot een collectieve schuldenregeling berust bij de schuldenaar. De rechter zal moeten oordelen of deze vraag al dan niet toelaatbaar is. Indien dit het geval is zal de rechter een schuldbemiddelaar aanstellen en in voorkomend geval een gerechtsdeurwaarder en/of notaris.
De functie van schuldbemiddelaar kan enkel worden uitgeoefend door limitatief in de wet opgesomde natuurlijke personen. Als schuldbemiddelaar kunnen onder andere advocaten worden aangeduid. Deze persoon zal de drijvende kracht zijn achter het verloop van de procedure en zal controle uitoefenen op de maatregelen die opgelegd worden aan de schuldenaar om uiteindelijk tot een schuldenregeling te komen.